Синтеза на алкил полигликозидни глицеролни етери

Синтезата на алкил полигликозидни глицеролни етери беше извршена со три различни методи (Слика 2, наместо мешавината од алкил полигликозиди, само алкил моногликозидот е прикажан како едукт). Етерификацијата на алкил полигликозидот со глицерол со метод А се одвива под основни услови на реакција. Отворањето на прстенот на епоксид со метод Б исто така се одвива во присуство на основни катализатори. Алтернатива е реакцијата со глицерол карбонат со метод C, што е придружено со елиминација на CO2.₂ и кој веројатно продолжува преку епоксид како средна фаза.

Реакционата смеса потоа се загрева на 200℃ во период од 7 часа, при што формираната вода континуирано се дестилира за да се помести рамнотежата што е можно подалеку кон страната на производот. Како што се очекуваше, покрај моноглицеролниот етер се формираат алкил полигликозидни ди- и триглицеролни етери. Друга секундарна реакција е самокондензацијата на глицеролот за да се формираат олигоглицероли кои се способни да реагираат со алкил полигликозидот на ист начин како и глицеролот. Ваквите високи содржини на повисоки олигомери можат да бидат целосно пожелни бидејќи дополнително ја подобруваат хидрофилноста, а со тоа и на пример растворливоста во вода на производите. По етерификацијата, производите може да се растворат во вода и да се избелат на познат начин, на пример со водород пероксид.

Под овие услови на реакција, степенот на етерификација на производите е независен од должината на алкилскиот ланец на употребениот алкил полигликозид. Слика 3 ја прикажува процентуалната содржина на моно-, ди- и триглицерол етери во смесата од суров производ за четири различни должини на алкилскиот ланец. Реакција на C₁₂ Алкил полигликозидот дава типичен резултат. Според гасен хроматограм, моно-, ди- и триглицеролни етери се формираат во сооднос од приближно 3:2:1. Вкупната содржина на глицеролни етери е околу 35%.